For Englisch: Use translate button underneath this page.
In dit blog dat ik al 19 mnden terug schreef, vertel ik u over de dramatische vondst van zes kleine kinderen in een krot van een éénkamerwoning ‘aan de rand van een vuilnisbelt.Zes kinderen van één drugsverslaafde moeder met zes verschillende vaders. In hun bed lagen dode ratten, de kinderen waren ondervoed en voor twee van hen kwam de hulp bijna te laat.
De kinderen zijn alle zes ondergebracht bij Operation Bobbi Bear. Ze waren er heel slecht aan toe.Ëén kind is in het ziekenhuis opgenomen, voor de andere vijf was er niet direct medische hulp beschikbaar. De kinderen waren (en zijn) ook niet verzekerd.
Tijdens ons bezoek aan Operation Bobbi Bear in november 2019 vertelt CEO Eureka Olivier: “Ze waren verwilderd, niet opgevoed, wisten niets van wc’s of manieren en gingen niet naar school. Ze werden mishandeld door de moeder en de stroom van mannen die over de vloer kwamen. En verkracht, telkens weer. Ook de jongetjes.”
Geen vertrouwen in mensen Het allerbelangrijkste dat Eureka sinds hun komst nu 1,5 jaar geleden doet, is het opnieuw vertrouwen geven in mensen. Zij vertelt ons: “Ze gaan heel makkelijk met andere kinderen om, maar niet met volwassenen. Psychologen en gedragscoaches helpen om stapje voor stapje dat vertrouwen te geven, en de angst te laten plaatsmaken voor liefde en veiligheid. Soms zitten de twee jongsten onder mijn bureau terwijl ik zit te werken en klampen zich aan mijn benen vast”.
Suïcidaal Wij zijn verbijsterd als wij horen hoe slecht de oudste van de zes er mentaal aan toe is geweest. Eureka: “Hij vertelde mij dat hij niet meer wilde leven. Twee dagen en nachten heb ik met hem in mijn armen gezeten om hem liefde en geborgenheid te laten voelen. Mijn mantra was ‘Ik wil dat je leeft’.“ Nog steeds is hij bang voor nieuwe, volwassen mensen. Als wij voor de 1e keer door het hek van het hoofdkwartier van Operation Bobbi Bear rijden, zien wij wij hem wegrennen, zich verstoppen.
Moeder wéér zwanger De moeder van de kinderen is inmiddels vertrokken naar Johannesburg. Zij is weer zwanger, van een nieuwe man. Naar de zes kinderen die Operation Bobbi Bear nu al 19 maanden opvangt, kijkt zij niet meer om. Toch blijven zij naar haar vragen. Ze was alles wat zij kenden.
Een zes-eenheid De zes kinderen zijn een eenheid, ze vormen een clan, een scheepje dat dobbert op de woeste baren van het leven. Eureka kan pas tevreden zijn als het Bobbi Bear gelukt is om de trauma’s te verjagen en De Zes van totaal kapot weer zo heel als mogelijk.
Zes getraumatiseerde “permanents” in het huis, wat betekent dat?
In het begin was het een strijd om de kinderen in leven te houden. Daarna begon het werken aan fysieke gezondheid. Toen dat allemaal liep kon pas gewerkt worden aan de mentale gezondheid. En dat proces is nog steeds gaande. Er is wat problematisch gedrag hier en daar, en de kinderen zijn snel van hun stuk. Zoals bijvoorbeeld wanneer het licht uitvalt door onweer. Dan zie je pas goed hoe ernstig deze kinderen zijn beschadigd.
“De Zes” gaan wel gewoon naar school, zij hebben achterstand maar zijn stuk voor stuk leergierig. De gezondheid moet nog steeds met medicatie worden ondersteund, en de kinderen bezoeken psychiaters en psychologen. Het geld dat daar voor nodig is moet keer op keer opnieuw bij elkaar gebracht worden door donaties. Ook nu weer is de koek op en dient er geld bijeen te worden gebracht. En ondertussen worden er ook weer wekelijks een aantal nieuwe kinderen bij Operation Bobbi Bear binnen gebracht, lopen de Illovo Tree Sessions door en gaan de Prevention Sessions op scholen verder. De kleding moet gewassen, de bedden opgemaakt, er moeten boodschappen gedaan worden en de maaltijden moet worden bereid. Allemaal vrijwilligerswerk, en dat is al 1,5 jaar het geval. Het wordt steeds moeilijker om mensen uit de lokale community hierbij te laten helpen. Zij waren in het begin heel present, maar ook zij hebben hun eigen gezinnen om voor te zorgen, en er moet ook nog gewerkt worden.
Stichting Bobbi Bear NL doneert geld voor een chauffeur/kookhulp
Elke dag moeten de kinderen gebracht en gehaald worden van vier verschillende scholen. Dit is echt niet te doen meer voor Eureka en haar dochter Michelle. Daarnaast moeten de kinderen geholpen worden met het huiswerk, en ook weer gebracht en gehaald naar andere activiteiten. Geschikt Openbaar vervoer is er niet in Kwazulu Natal, en lopend is geen optie gezien de afstand. Bovendien is dit niet veilig voor de kinderen. Eureka werkt al 19 maanden 7 dagen per week, en dat heeft haar gezondheid geen goed gedaan. Ook op advies van de dokter moet zij nu echt ook weer ruimte gaan maken voor zich zelf. Daarom hebben wij besloten een bedrag groot E 3500,= (56000 ZAR) over te maken. Van dit bedrag wordt een dame ingehuurd die met haar eigen auto elke dag de kinderen naar de verschillende scholen brengt en haalt, en naar de verschillende activiteiten van de kinderen.
Zij komt ook op zondag, om de schooluniformen van de kinderen op tijd gewassen en gestreken te hebben, om het huiswerk af te maken, en om de maaltijden te koken en de lunches voor maandag klaar te zetten. Dat betekent dat Eureka sinds 19 maanden eindelijk weer de zondag met haar man en family kan doorbrengen. Het geld is voldoende om deze betaalde hulp tot en met de schoolvakantie te betalen. Haar salaris is Euro 375,= per maand.
Om ook de medische kosten en de schoolkosten te kunnen blijven dekken voor “De Zes” vragen wij u vriendelijk via deze link een donatie te doen . Dat kan via Ideal, bankoverschrijving of Credit Card. TIP: Wij zijn hard op zoek naar maandelijkse donateurs, dat kan via een automatische incasso via dezelfde link!
Met dank aan aan Marjolein Westerterp van het magazine “Oog voor Afrika” voor het interview met Eureka.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.